ภาณุวัฒน์ โรจนประสิทธิ์กุล377
คนนี้.....สุดยอดคุณแม่ของผมครับ
มีคนถามเสมอว่า อะไรคือแรงผลักดันให้ซินตั้งใจขนาดนี้ 
ไม่กลัวคำปฎิเสธ ไม่ท้อบ้างหรอ ไม่เสียใจหรอ
คำตอบ ท้อครับ เสียใจครับ รู้สึกครับ สิ่งที่เดียวที่ทำให้ซินกลัวทุกครั้งที่คิดถึงมัน คือ "ความจน" เพราะโชคดีเกิดมาได้รับสิทธิให้เป็นคนจนทันที 
ผมรู้จักความจนดี เพราะเราสนิทกันมาก่อน
อยู่บ้านเช่า กินมาม่า เห็นแม่ทำงานหนักมาตลอดชีวิต วัยเด็กและวัยเรียน ไม่ได้ลำบากอะไรมาก แต่เห็นแม่ลำบากด้วยตาตัวเองมาตลอดชีวิต แม่รับราชการ ตอนเด็กๆ แม่ถูกย้ายบ่อยมาก ไปอยู่นู่นปี สองปี เงินเดือนน้อย เลี้ยงลูกเอง ภาพที่เห็นจนชินตา คือ ตื่นเช้า แม่จะต้มม่ามา สองห่อ กินกับลูกก่อนไปโรงเรียนทุกวัน แล้ว พานั่งรถสองแถวไปส่งที่โรงเรียน จำได้ตอนเด็กซินจะโดนเพื่อนล้อว่าโดนแม่ทิ้ง เพราะซินจะเป็นคนท้ายๆที่แม่มารับ เพราะแม่รับราชการอีกอำเภอ ต้องนั่งรถไปหลายชั่วโมง ตอนเด็กๆจำได้และ สงสัยมาตลอดชีวิต ทำไมแม่ใส่เสื้อผ้าชุดเดียวไปทำงานทุกวัน ชุดกากี สีน้ำตาล ไม่เคยเห็นแม่ซื้อเสื้อผ้าใหม่ ชอบจังเลยของมือสอง จนวันนี้รู้แล้วว่าทำไม ทำไมพาลูกไปกินข้าวนอกบ้าน แม่มักจะบอกว่าแม่ไม่หิว ลูกกินเถอะ พอกลับบ้านก็มาต้มมาม่า ภาพที่เห็นจนชินตา คือ แม่จะจดรายจ่ายทุกๆบาท เวลาซินอยากได้อะไรแล้วไม่ได้ แม่ก็จะบอกว่า บ้านเราไม่มีเงินนะลูก แล้วก็แอบไปร้องไห้คนเดียว แม่ไม่เคยใช้เงินที่หามาได้ ซื้อความสุขให้ตัวเองเลยตลอดชีวิต จนวันนี้สามารถส่งลูกสองคนจบปริญญาตรีได้ ด้วยวัยปัจจุบัน 49 ปี
พอซินโตขึ้นจะมาบอกแม่ว่าลูกท้อ ไม่ไหว อ่อนแอ แค่หมาเห่าก็ยอมแพ้แล้ว ซินคงไม่คู่ควรเกิดมาเป็นลูกแม่ให้อายหมา เสียชาติเกิดที่มีแม่ที่เข้มแข็งเป็นแบบอย่าง
ขอบอกเลยว่า คำปฎิเสธ ความท้อแท้ หมดหวัง ล้มเลิก
สำหรับซินขอบอกว่ามัน"กระจอก"มาก หากเทียบกับคำว่า "ยากจน"
เหนื่อยกลับบ้านนอน ก็หาย แต่จนกลับบ้านนอนไม่หายจน
งานหนักไม่เคยฆ่าคน และความจนก็ไม่ใช่กรรมพันธ์
บทความนี้ขอมอบให้เป็นแรงบันดาลใจ ให้ลูกทุกคนที่มีแม่และกำลังต่อสู้เพื่อทดแทนบุญคุณคนที่เสียสละและเลี้ยงดูคุณมาตลอดชีวิต
"อยากถามหารักแท้ ถ้าแม้แต่พ่อแม่ยังดูแลไม่ได้"
ปีนี้ลูกจะตั้งใจทำ Aim star ให้สมกับเป็นลูกแม่ พร้อมรายได้ 500,000 บาท
ลูกคนนี้ ไม่มีทางรักสบายกินแรงแม่แน่นอนครับ "ลูกจะเลี้ยงพ่อกับแม่เอง"